Preek van de week

Het verlangen gaande houden

Zaterdag 16 december ben ik aanwezig geweest bij de Kerst Proms, een benefietconcert voor jong en oud. Een concert gegeven door Regimentsfanfare “Garde Grenadiers en Jagers”. Een concert voor het goede doel maar ook om in de stemming te komen voor Kerstmis. Een goed gekozen muziekstuk tijdens dat concert vond ik “Sleepers wake”. Muziek gebaseerd op de cantate “Wachet auf, uns ruft die Stimme” van Johan Sebastian Bach. Eén van de teksten waardoor Bach zich liet inspireren voor deze cantate is de gelijkenis over tien meisjes onderweg naar de bruidegom (Matteüs 22:1–14). Het is niet het wachten op de bruidegom dat de tekst tot een Adventstekst maakt, maar wel het gegeven dat de olie in de lampen in het verhaal niet gedeeld wordt. Dat is opmerkelijk én hard, maar ons wordt ook duidelijk waarom de olie niet gedeeld wordt. Die wordt niet gedeeld omdat het niet kan! In een paar zinnen wordt verteld, dat het onmogelijk is opgenomen te worden in een liefdesverbond, de bruidegom tegemoet, als je opgehouden bent om je op zijn komst voor te bereiden. Als je niet gezorgd hebt voor extra olie om die lamp brandend te houden.

“De wijsheid” (dat wat ons heilig is), staat er in het Bijbelboek Wijsheid, “zoekt mensen die haar waard zijn.’ En de wijsheid waardig zijn, begint bij oprecht verlangen naar willen leren, naar willen luisteren. Luisteren naar wat zich in mijn innerlijk, in de diepte in mij afspeelt en wat van buitenaf op mij toekomt. Wat de ander mij te zeggen heeft, om dan te onderscheiden wat heilig is en om daar dan gehoor aan te geven. Dat is Advent: open staan voor wat er van de andere kant op mij toekomt, open staan voor wat ik ten diepste verlang. De Liefde en Vrede waarvan het Kind een teken is.

Juist dát leren is de olie die de lamp brandend houdt. Juist dát houdt ons verlangen gaande. Willen leren, leren luisteren naar wat heilig is of niet, en zien waar God zijn spoor in mij, in ons als gemeenschap, trekt en waar niet.

Het is dan niet meer een kwestie van wel of niet delen, maar het gaat om ieders persoonlijke inzet. Het gaat om ieders eigen verantwoordelijkheid. Je kunt die olie niet delen. Je kunt niet in plaats van die ander leren. Je kunt wel leren van die ander, van de geschiedenis, van het Verhaal van God en Zijn mensen, het verhaal van de Mensenzoon, van wat wijze, verstandige mensen hebben opgeschreven.

Leren dus, een leerweg gaan, om een wijs hart te bekomen, het verlangen gaande houden om de nacht te kunnen doorstaan. En om zo de toegang vrij te houden voor de volheid van Liefde en Vrede die ons met Kerstmis ten deel zal vallen. Het verlangen gaande houden dat eens, misschien wel met Kerstmis, Liefde en Vrede ons deel zal zijn omdat we ons terdege hebben voorbereid Gods Zoon te ontvangen. Geloven om gaande te kunnen blijven met een lamp die blijft branden!

Em. pastor Theodoor van den Boom