Preek van de week

Preek 2^de zondag van het jaar, C

Eerste lezing: Jesaja 62, 1-5

Evangelie: Johannes 2, 1-12

Als Jezus zijn optreden in Kana begint, breekt een nieuwe tijd aan. De oude wet, regime van water en brood, heeft zijn tijd gehad. In Kana wordt niet alleen de bruiloft tussen twee mensen gevierd, maar ook de bruiloft tussen God en mensen. Dit doen ze door een overvloed aan wijn. De oude regels gelden niet meer. “U hebt de goede wijn tot het laatste bewaard.”? Het goede begint, als Jezus begint met veranderen.

Als we de katholieken in onze parochie de vraagstellen: wat is het belangrijkste? Zullen ze antwoorden: de Mis.
Als we de Katholieken in onze parochie de vraagstellen: wat is in de Mis het belangrijkste? Zullen ze antwoorden: de consecratie, verandering van brood en wijn.
Zeg aan de katholieken in de parochie dat veranderen het belangrijkste is in onze Kerk en gelovig zijn. Dan zullen ze zeggen: alles moet zo blijven er mag niets veranderen!
Het belangrijkste in elke eucharistieviering is niet alleen dat brood en wijn veranderen, maar dat door deze verandering ook wij als gemeenschap veranderen. Wij worden zelf eucharistische gaven voor elkaar. Veranderen moet!

In Kana maakt Jezus een begin met zijn tekenen. Dit is nog maar een voorproefje. Hij geeft niet ineens al zijn geheimen prijs. Er zullen nog andere tekenen volgen. Toen zijn moeder Maria zei: ‘ze hebben geen wijn meer’, zei Jezus: ‘mijn uur is nog niet gekomen’. Hij doelde daarmee op het uur van zijn verheerlijking, als Hij op het kruis zijn leven zal geven. Dat is het laatste, het meest volkomen teken van zijn liefde. In de periode daarvoor zal Hij elke dag een beetje van het geheim van zijn leven aan ons laten zien.

De bruiloftsgasten staan voor de kerkgemeenschap. Als de wijn opraakt wil dit zeggen dat in het leven van mensen iets ernstigs is veranderd. In plaats van vreugde is er droefheid, in plaats van gemeenschap is er individualisme, in plaats van begeestering is de vlam van enthousiasme gedoofd.

Als Christenen moeten we steeds weer instaat zijn om te veranderen. Dat betekent ons omkeren en toekeren naar Jezus. Dat doen we ook als we ter communie gaan. We worden wat we ontvangen, we zijn wat we ontvangen: Lichaam van Christus.

Jezus leren kennen duurt een mensenleven!
Het nieuwe begint steeds opnieuw.

Amen

Jesaja 62, 1-5

        Roeping van de profeet
Uit liefde voor Sion kan ik niet zwijgen, uit liefde voor Jeruzalem ken ik geen rust, totdat zijn heil straalt als een gloed en zijn redding als een brandende toorts. De volken zullen uw heil zien en alle koningen uw heerlijkheid. Zij geven u een nieuwe naam, die de Heer zelf heeft bepaald. U zult een schitterende kroon zijn in de hand van de Heer, een koninklijk diadeem in de hand van uw God. Men noemt u niet langer ‘Verstotene’, en uw land niet langer ‘Verlatene’, maar u zult heten: ‘Mijn Welbehagen’, en uw land: ‘Gehuwde’. Want de Heer heeft welbehagen in u en uw land wordt gehuwd. Zoals een jongeman een meisje huwt, zo zal Hij, die u opbouwt, u huwen. En zoals de bruidegom blij is met zijn bruid, zo zal uw God blij zijn met u.

Johannes 2, 1-12

        Bruiloft te Kana
Op de derde dag werd er een bruiloft gevierd te Kana in Galilea, waarbij de moeder van Jezus aanwezig was. Ook Jezus en zijn leerlingen waren op de bruiloft uitgenodigd. Toen de wijn opraakte, wendde de moeder van Jezus zich tot Hem en zei: ‘Ze zitten zonder wijn.’ Jezus antwoordde: ‘Wat hebben ik en u daarmee van doen, Vrouwe? Mijn uur is nog niet gekomen.’ Zijn moeder zei tegen de dienaren: ‘Wat Hij u ook beveelt, doe het maar.’ Nu stonden daar zes stenen waterbakken ten behoeve van het Joodse reinigingsgebruik, elk met een inhoud van twee tot drie metreten. ‘Doe die bakken vol water,’ beval Jezus hun. Ze deden ze vol water, tot de rand toe. Vervolgens zei Hij: ‘Schep er nu wat uit en breng het naar de tafelmeester.’ En ze deden het. De tafelmeester proefde het water dat wijn was geworden, maar wist niet waar die vandaan kwam; de dienaren die het water geschept hadden wisten het wél. De tafelmeester riep dus de bruidegom en zei: ‘Iedereen schenkt toch eerst de beste wijn, en de gewone pas wanneer er al flink gedronken is. Maar u hebt de beste wijn bewaard tot het laatst!’ Dat was het begin van Jezus’ tekenen, te Kana in Galilea. Hij openbaarde zijn heerlijkheid en zijn leerlingen geloofden in Hem. Daarna vertrok Hij met zijn moeder, zijn broers en zijn leerlingen naar Kafarnaüm, waar ze enkele dagen bleven.