Preek van de week

Preek 12^de zondag van het jaar, B

           Eerste lezing: Job. 38, 1-8.11
          Tweede lezing: 2 Kor. 5, 14-17
           Evangelie: Marcus 4, 35-41

          Beste medegelovigen,

We vieren twee bijzondere gelegenheden. 75 jaar Antoniuskerk en 60 jaar Lidwinakoor.

Een jubileum nodigt uit om terug te kijken naar het verleden. Stil te staan bij de dag van vandaag en vooruit te kijken richting toekomst. In beeld komen onder andere de vele pastores die deze gemeenschap hebben gediend hebben. Te beginnen met de stichter en bouwpastoor Duffhaus. In beeld komen de vele parochianen die in de loop der jaren meededen, meevierden, meebaden en de handen uit de mouwen staken als vrijwilliger en zo de geloofsgemeenschap mee opbouwden tot op de dag van vandaag.

Wij nemen in de boot plaats. De Heer is er bij en er zijn mede passagiers. We zijn niet alleen onderweg. De reis, de overtocht, verloopt niet altijd rustig. Het kan er zelfs stormachtig aan toegaan. Moeilijke periodes horen er kennelijk bij. Hoe belangrijk is het dan te kunnen blijven vertrouwen. Geloof, hoop en liefde in Zijn naam niet te verliezen.

Onze geloofsgemeenschap staat niet op zichzelf. Jezus Christus, vaart met ons mee. Maar ervaren we dat? Ervaren we niet veel meer het pijnlijke dat het net is alsof Jezus slaapt? Ook vandaag nu allerlei ontwikkelingen op ons af komen. Er is misschien veel overkant waar we tegenop zien. Het wordt donker en we voelen de wind tegen. Individualisme, secularisatie, ontkerkelijking, opa’s en oma’s die verdriet hebben omdat hun kleinkinderen niet worden gedoopt. Geloofsgemeenschappen die elkaar opzoeken en hun weg moeten vinden. Allerlei crisissen die ook in ons midden nog lang geen oplossing in het verschiet hebben en meer van deze en andere ontwikkelingen zijn er volop. En zeggen we dan net als de leerlingen van toen tegen Jezus: “Raakt het U niet dat wij vergaan?”. Hoe is het mogelijk dat u nog geen geloof bezit. Ieder van ons wordt aangesproken. Waar blijf je met jouw geloof, met jouw hoop en liefde, zoals Job in de eerste lezing te horen kreeg: “Waar was je?”. Wat zie ik aan jouw wat betreft vertrouwen en hopen?

En we nemen u tot slot mee naar het circus. Hoog boven in de nok van de circus was een kabel gespannen, van de ene kant naar de andere kant van de tent. En een lichtbundel zocht de koorddanser en het tromgeroffel stopte. Iedereen keek als vanzelf naar boven. De koorddanser riep omlaag: “Denken jullie dat ik van deze zijde naar de ander kant kan lopen?” Het publiek riep omhoog: “Ja, dat kan je”, natuurlijk”. Waarop hij voetje voor voetje over de kabel naar de andere kant liep. Applaus. “Geloven jullie dat ik dat ook kan met een kruiwagen?, waarop het publiek wederom aangaf naar boven “Ja, dat geloven wij”. Toen zei de koorddanser “Geloven jullie ook dat ik dat kan als iemand in die kruiwagen zit”. En weer riep het publiek “Ja dat geloven wij”. Waarop de koorddanser vroeg: “Wie van jullie wil dan in de kruiwagen plaatsnemen”. En toen bleef het doodstil in de circustent.

Beste mensen het is geen oproep om halsbrekende toeren te gaan verrichten. Maar laat het bij ons niet stil zijn. Laten we openstaan, en in de toekomst, voor de goede Geest van Jezus Christus. Geloofsgemeenschappen vormen in Best onder de paraplu van de Odulphus van Brabant parochie.
Dank aan allen die een steentje hebben bijgedragen in het verleden tot op de dag vandaag en dit blijven doen. Dank aan allen. Proficiat met 75 jaar Antoniuskerk en 60 jaar Lidwinakoor. Om in en rond deze kerk samen te werken, samen te zingen. U mag zich altijd ook actief aansluiten bij het Lidwinakoor, een fijne vriendengroep en bij de vrijwilligers van de Antoniuskerk. U bent welkom om mee te doen met Gods hulp en zegen.

          Amen.

Geboorte van Johannus de dopper

          Datum: 1550
          Schilder: Eugène Delacroix (1798 - 1863)
          Techniek: Olieverf op canvas
          Afmetingen: 59.8 bij 73.3 cm

          Te bewonderen in: Walters Art Museum, Mount Vernon-Belvedere, Baltimore USA

Een mooi staaltje schilderwerk, het maritieme element dat getoond wordt met een diep religieuze gedachte. Met de serene houding van de slapende Christus, badend in een bovennatuurlijk licht. Geschilderd tegen de woede van de ontketende elementen en de opwinding van de leerlingen.

Deze scène is gebaseerd op het incident dat wordt beschreven in drie evangeliën: Een woedende storm breekt los terwijl Jezus en zijn discipelen over het Meer van Galilea zeilen om de boodschap van Christus te verspreiden. Tot verbazing van de discipelen kalmeert Jezus de wind en de storm en dramatiseert hij de kracht van het christelijk geloof. Delacroix produceerde meerdere variaties op dit thema in 1853 en 1854, toen dit specifieke Bijbelse onderwerp populair werd bij Franse katholieken tijdens het bewind van Louis-Napoléon (r. 1852-70).

Job. 38, 1-8. 11

          Eerste antwoord van God
Toen begon de Heer in storm en wind tot Job te spreken: ‘Wie waagt het daar, mijn bestel met woordenkraam te verdoezelen? Weer u als een man, want Ik ga u vragen stellen, u geeft antwoord. Waar was u toen Ik de aarde begon te bouwen? Spreek op als u zoveel weet. Wie stelde de afmeting vast, u weet dat toch, wie bepaalde de maten? Waarop werden haar zuilen neergelaten? Wie plaatste de sokkels onder het eenstemmig gejuich van de ochtendsterren en het gejubel van alle zonen van God? Waar was u toen de zee haar poorten beukte, onstuimig los wilde breken uit de moederschoot.
En zei: “Tot hier en niet verder, hier breken uw trotse golven”??

Tweede lezing: 2 Kor. 5, 14-17

          Apostolaat in dienst van de verzoening
De liefde van Christus laat ons geen rust, sinds wij hebben ingezien, dat Een is gestorven voor allen. Maar dan zijn allen gestorven! En Hij is voor allen gestorven, opdat zij die leven niet meer voor zichzelf zouden leven, maar voor Hem die ter wille van hen is gestorven en verrezen. Daarom beoordelen wij voortaan niemand meer naar de oude maatstaven. En al hebben wij Christus ooit op zulke wijze beoordeeld, dan nu toch niet meer. Zo is dus wie in Christus is, een nieuwe schepping: het oude is voorbij, het nieuwe is al gekomen.

Marcus 4, 35-41

          Storm op het meer
Tegen de avond van die dag zei Hij tegen hen: ‘Laten we naar de overkant gaan.’ Ze lieten de mensen achter en namen Hem mee met de boot waarin Hij zat; er waren nog andere boten bij. En er stak een hevige storm op, en de golven sloegen over de boot, zodat die al volliep. Maar Hij lag op het achterdek op een kussen te slapen. Ze maakten Hem wakker en zeiden: ‘Meester, kan het U niet schelen dat wij vergaan?’ Hij stond op en bestrafte de wind en het water: ‘Zwijg, wees stil!’ En de wind ging liggen en het werd volkomen stil. Hij zei tegen hen: ‘Waarom zijn jullie bang? Hebben jullie nog geen vertrouwen?’ Ze werden door schrik bevangen, en zeiden tegen elkaar: ‘Wie is dat toch, dat zelfs de wind en het water naar Hem luisteren?’