Preek van de week

Pasen, 31 maart 2024, B

          Eerste lezing: Handelingen 10, 34a. 37-43
          Evangelie: Johannes 20, 1-9

Pasen is hét hoogfeest van het Christendom. Jezus de Christus is niet in de dood gebleven. Hij is opgewekt ten leven. Zo vieren we Pasen. Als overwinning op de dood! Is dat niet vreemd, terwijl we zien dat de dood alomtegenwoordig is! Hoe kun je dan Pasen vieren als feest van verrijzenis? Hoe kan je zoiets zeggen wanneer je kijkt naar de wereld waarin we leven.

Niet enkel Oekraïne en Gaza, maar ook nog de vele ongekende plaatsen waar brutaal geweld en verkrachtingen, mensen kapot maken. Het zijn er te veel om op te noemen. Zou een klaagzang hier niet méér op zijn plaats zijn! Zoals de klaagzang van de Amerikaanse slaven, als: “Nobody knows the trouble I’ve seen” (Niemand weet welk verdriet/zorg ik heb gezien). Het verdriet is te groot, het is onpeilbaar. Is alleen een treurlied om zoveel verloren geliefden in oorlogen en natuurrampen, hier niet meer op zijn plaats?

Ondanks alles zetten we ons in voor een beter en rechtvaardiger leven, voor zoveel mogelijk mensen. We roepen elkaar op om hieraan mee te doen. We doen dat niet om onszelf en elkaar te sussen. Maar, omdat we geloven dat misère en oorlog, en onverdraagzaamheid onze inzet kan breken. Of, het morgen beter wordt schijnt niet meteen het geval te zijn. Of, gaat het toch ergens naar toe? Ik heb niet de indruk dat er een sluitend antwoord is.

Het leven is een ondoorgrondelijke mengeling van leven en dood, goed en kwaad, liefde en leed, vreugde en verdriet. Dat belet niet dat we uitzien naar de volheid van leven. De paaskaars is maar een kleine vlam. Zo is ook ons geloof in de verrijzenis. Een Licht dat niet te doven is. Hoe bescheiden ook, het blijft branden, onweerstaanbaar. Ook door onze donkerste dagen. Het vraagt vertrouwen en overgave, en dat wens ik ons allen van harte toe.

          Zalig Pasen

Afbeelding: Petrus en Johannes spoeden zich naar het graf

          Schilder : Eugène Burnand (1850 - 1921)
          Techniek: Olie op doek
          Datum: 1898
          Afmetingen (H x B): 82 × 134 cm.
          Te bewonderen: Musée d'Orsay, Parijs, Frankrijk

Dit is het bekendste werk van Burnand. De Franse staat kocht het meteen toen het getoond werd op de Salon de de la Société nationale des beaux-arts in 1898.

Petrus en Johannes hadden van Maria Magdalena gehoord dat het graf van Jezus leeg was, en dat ze niet wist waar het lichaam nu was. Verontrust spoeden ze zich naar het graf om te zien wat er gebeurd is. Ze wisten toen nog niet dat Christus uit de dood zou opstaan.

Handelingen der apostelen 10, 34a. 37-43

        Petrus bij Cornelius in Caesarea
In die tijd nam Petrus het woord en sprak: “Gij weet wat er overal in Judea gebeurd is; hoe Jezus van Nazaret zijn optreden begon in Galilea na het doopsel dat Johannes predikte, en hoe God Hem gezalfd heeft met de heilige Geest en met kracht. Hij ging weldoende rond en genas allen, die onder de dwingelandij van de duivel stonden, want God was met Hem. En wij getuigen van alles wat Hij in het land van de Joden en in Jeruzalem gedaan heeft. Hem hebben ze aan het kruishout geslagen en vermoord. God heeft Hem echter op de derde dag doen opstaan en laten verschijnen, niet aan het hele volk, maar aan de getuigen, die door God tevoren waren uitgekozen, aan ons, die met Hem gegeten en gedronken hebben, nadat Hij uit de doden was opgestaan. Hij gaf ons de opdracht aan het volk te prediken, en te getuigen, dat Hij de door God aangestelde rechter is over de levenden en de doden. Van Hem leggen alle profeten het getuigenis af, dat ieder die in Hem gelooft door zijn Naam vergiffenis van zonden verkrijgt.”?

Johannes 20, 1-9

        Jezus’ leerlingen bij het lege graf
Op de eerste dag van de week kwam Maria Magdalena vroeg in de morgen - het was nog donker - bij het graf en zag dat de steen van het graf was weggerold. Zij liep snel naar Simon Petrus en naar de andere, die door Jezus beminde leerling, en zei tot hen: “Ze hebben de Heer uit het graf genomen en wij weten niet waar ze Hem hebben neergelegd.”? Daarop gingen Petrus en de andere leerling op weg naar het graf. Zij liepen samen vlug voort, maar die andere leerling snelde Petrus vooruit en kwam het eerst bij het graf aan. Vooroverbukkend zag hij de zwachtels liggen, maar hij ging niet naar binnen. Simon Petrus, die hem volgde, kwam ook bij het graf en trad wel binnen. Hij zag dat de zwachtels er lagen, maar dat de zweetdoek, die zijn hoofd had bedekt, niet bij de zwachtels lag, maar ergens afzonderlijk opgerold op een andere plaats. Toen ging ook de andere leerling, die het eerst bij het graf was aangekomen naar binnen; hij zag en geloofde, want zij hadden nog niet begrepen hetgeen er geschreven stond, dat Hij namelijk uit de doden moest opstaan.