Preek van de week

Preek 2^de zondag van het jaar, B

          Eerste lezing: Jesaja 40, 1-5. 9-11
          Evangelie: Marcus. 1, 1-8

Door de woorden van Jesaja over te nemen, nodigt Johannes de Doper ons uit tot een ommekeer. Tot het kijken naar ons eigen leven en ons de vraag te stellen. Wie ben ik, wie wil ik zijn en wat moet ik daar voor doen? Met andere woorden: om ons een weg te banen door de woestijn. De woestijn waarover het evangelie spreekt, is een plaats waar we ons eindelijk bewust worden van onze eigen afhankelijkheid.

 De weg van de woestijn gaan is niet vluchten voor de eigen verantwoordelijkheden! Het is onze eigen gebreken aanvaarden. De woestijn wekt in ons een verlangen, een dorst. In die zin is het de plaats van ontmoeting met onszelf. Het is de plaats van in gesprek gaan met onszelf! De woestijn is dus niet een lege plaats waar we niets horen, of waarnaar we kunnen vluchten.

De woestijn confronteert ons met onze onevenwichtigheid, onze soms falende wil. Zij confronteert ons met degene waar we niet om kunnen rouwen, met wat we willen zijn, en wat we niet kunnen zijn.

De woestijn confronteert ons met onze onevenwichtigheid, onze soms falende wil. Zij confronteert ons met degene waar we niet om kunnen rouwen, met wat we willen zijn, en wat we niet kunnen zijn.

In woestijnen is er geen duidelijk pad, maar eerder een pad dat geschreven moet worden met wat we zijn, niet met wat we willen zijn. Naar de woestijn gaan is naar jezelf luisteren en altijd redding ontdekken, een mogelijk herstel. Het is een weg van waarheid met onszelf. De woestijn is juist die plaats waar we niet kunnen stilstaan, niet kunnen stoppen. Om vreugde te laten groeien, moet ons eigen ik soms afnemen.

Laten we dus, ongeacht onze leeftijd, ondanks de routine, geduldig deze wegen in onze innerlijke woestijn volgen. Sommige wegen zullen ons uit koers brengen vanwege onze wonden, of onze angsten. Andere wegen zullen nog bezaaid zijn met alle valkuilen van onze aarzelingen, van ons verdriet. Andere wegen zullen ook natuurlijk, geruststellend en vertrouwd lijken.

Om te besluiten. Dit is de innerlijke weg die wij met de hulp van de Geest kunnen volgen, in het hart van ons soms moeizaam persoonlijk leven. Het is dus in onze woestijnen dat wij Gods kleine innerlijke stem mogen laten weerklinken. Dan kan een diepe vreugde gevonden worden in deze innerlijke plaats die we misschien verlaten hebben. Het is aan ons om deze stem te laten weerklinken in onze harten, om met vertrouwen te verwelkomen wat komen gaat. Dan zal deze tijd van de Advent voor ons een bron zijn van ware vreugde en herstel.

           Amen.

Afbeelding: Eerst Elia

Techniek: verguld houtreliëf
          Datum: ca 1750
          Te bewonderen in: Notre Dame, Rumengol, Bretagne, Frankrijk
          Gevonden op: beeldmeditaties.nl

De kunstenaar heeft in het midden van zijn afbeelding een boom geplaatst. Zo brengt hij onderscheid aan tussen de personen links en rechts. Links zien we Johannes de Doper met lange afhangende haren, gekleed in een mantel van kameelhaar; de kop van de kameel zit nog onder aan zijn gewaad en bungelt ter hoogte van zijn voeten.
Rechts van de boom bevinden zich de toehoorders van Judea en Jeruzalem. Op de voorgrond een zittende man die aandachtig luistert. Hij heeft de hand aan de kin. In de kunst is dat vaak een teken van overpeinzing, van overweldigd worden door de grote dingen van het leven die te denken geven.

Jesaja 40,1-5.9-11

Troost voor Jeruzalem
Troost, troost mijn volk, zegt jullie God. Spreek Jeruzalem moed in, maak haar bekend dat haar slavendienst voorbij is, dat haar schuld is voldaan, omdat zij een dubbele straf voor haar zonden uit de hand van de Heer heeft ontvangen. Hoor, een stem roept: ‘Baan voor de Heer een weg door de woestijn, effen in de wildernis een pad voor onze God. Laat elke vallei verhoogd worden en elke berg en heuvel verlaagd, laat ruig land vlak worden en rotsige hellingen rustige dalen. De luister van de Heer zal zich openbaren voor het oog van al wat leeft. De Heer heeft gesproken!’
Beklim een hoge berg, vreugdebode Sion, verhef je stem met kracht, vreugdebode Jeruzalem, verhef je stem, vrees niet. Zeg tegen de steden van Juda: ‘Ziehier jullie God!’ Ziehier God, de Heer! Hij komt met kracht, zijn arm zal heersen. Zijn loon heeft hij bij zich, zijn beloning gaat voor hem uit. Als een herder weidt hij zijn kudde: zijn arm brengt de lammeren bijeen, hij koestert ze, en zorgzaam leidt hij de ooien.

Evangelie: Marcus. 1, 1-8

Het begin van het evangelie van Jezus Christus, Zoon van God.
Het staat geschreven bij de profeet Jesaja:
          Let op, ik zend mijn bode voor je uit,
          hij zal een weg voor je banen.
          Luid klinkt een stem in de woestijn:
          Maak de weg van de Heer gereed,
          maak recht zijn paden.
Dit gebeurde toen Johannes de Doper naar de woestijn ging en de mensen opriep zich te laten dopen en tot inkeer te komen, om zo vergeving van zonden te verkrijgen. Alle inwoners van Judea en Jeruzalem stroomden toe en lieten zich door hem dopen in de rivier de Jordaan, terwijl ze hun zonden beleden. Johannes droeg een ruwe mantel van kameelhaar met een leren gordel; hij leefde van sprinkhanen en wilde honing. Hij verkondigde: ‘Na mij komt iemand die meer vermag dan ik; ik ben zelfs niet goed genoeg om me voor hem te bukken en de riemen van zijn sandalen los te maken. Ik heb jullie gedoopt met water, maar hij zal jullie dopen met de heilige Geest.’