2de zondag van Pasen A
Eerste lezing: Handelingen van de apostelen 2, 14. 42-47
Evangelie: Johannes 20, 19-31
Beste mede gelovigen, Beloken Pasen. Het Paasfeest is afgelopen. De dopelingen die zich in de vroege kerk hebben voorbereid om in de Paaswake gedoopt te worden, zijn nu gedoopt. Maar is de Paastijd nu afgelopen? Wel in de liturgie duurt de Paastijd 50 dagen, tot Pinkeren. En als we als gelovige christenen door het jaar heen samenkomen, komen we samen rond de verrezen Heer.
De liturgie neemt ons mee naar de eerste volgelingen van Jezus. Het angstige gezelschap in de bovenzaal. De boodschap van de verrijzenis is nog niet doorgedrongen. Hun hoop is vervlogen. Jezus, op wie ze alle hoop hebben gestel is een schandalige dood gestorven. Uit angst voor de buitenwereld waren de ramen en duren gesloten. Zo benadrukt het evangelie dat ingrijpen van buitenaf noodzakelijk is en die komt. De Messias is niet tegen te houden. Zijn eerste woord is ‘Vrede’, ‘Shalom’ Niet zomaar goedenavond, maar een aankondiging van de vrede die blijvend is. Hij schenkt hun meteen de Heilige Geest.
Bij Johannes vallen Pasen en Pinksteren op een dag. De zendingsopdracht doet leven. En zo zullen de apostelen als gezondenen erop worden gestuurd. Dat alles speelt zich af op de avond van de eerste dag van de week. Na de acht dagen is er weer een ontmoeten. Acht dagen wil meer zeggen dan alleen maar en weekje later. Acht klinkt in de bijbel als een belangrijk getal. Het getal van de voltooiing. Thomas speelt op die achtste dag de hoofdrol, want acht dagen eerder was hij er niet bij. Dankzij hem wordt nu duidelijk dat de gewonde, vermoorde, Jezus, De Messias is. De Messias is geen geest verschijning. Hij is dezelfde als de gekruisigde. De Messias is geen koning die met glitter en glamour wordt geëerd, maar die de solidariteit beleefd met de lijdende. Thomas wil zijn wonden zien. Hij wil zijn hand leggen in de zijde van Jezus en als dat gebeurd dan roept de ongelovige Thomas uit: “Mijn heer, mijn God”. De kortste geloofsbelijdenis die er is.
Johannes 20, 19-31
Echter die woorden “Mijn heer, mijn God”, werd in het verleden de God van Abraham, Isaak en Jakob genoegd. Jezus en de God van Israël zijn een. Maar voor de Romeinen was die titel, “Mijn Heer, mijn God”, schokkend want die titel mochten ze alleen gebruiken voor de keizer van Rome. Dus Jezus zo noemen dat was in de context van het Romeinse rijk een gevaarlijke uitspraak. De kracht van Jezus ’geest is zo sterk dat ze vanuit hun zending echt geloof, hoop en liefde daadwerkelijk beleven. En we lezen dat ook het in de eerste lezing van de Handelingen der apostelen vandaag. Het christelijk leven wordt gekenmerkt doordat ze samen elkaar opzoeken, Dat ze voor elkaar opkomen als broeders en zusters, samen de eucharistie vieren en bidden. En ook Thomas draagt dit uit. In moeilijke omstandigheden verkondigd hij het evangelie tot in India toe.
De Goddelijke Barmhartigheid
We hoorden dat deze zondag door de heilige paus Johannes Paulus II is ingesteld als “De zondag van de Barmhartigheid” op grond van de visioenen van de heilige zuster Faustina Kowalska. De afbeelding is u misschien bekend. Een zegende Jezus uit wiens hart rode en witte stralen komen. En daaronder staan de woorden “Jezus is vertrouw op U”. (Red: De Poolse Zuster Faustina schreef in een dagboek alle verschijningen van Jezus op).
De Tsjechische priester Tomáš Halík
die schreef een boek. “Raak de wonden aan”. Erken het leed en verdriet en laat je warme hart kloppen om je nabijheid te tonen. Straal liefde uit in de naam van de levende Christus. We mogen hem ontmoeten als we de sacramenten vieren. Als we Zijn rijk dichterbij brengen door geloof, hoop en liefde. Hij geeft ons zin aan het leven, ook al hebben we tegenslagen en is er verdriet en Hij geeft ons het eeuwig leven.
Een oude moeder van 95 jaar was eigenlijk altijd vitaal geweest, een prachtige moeder en oma voor haar grote gezin, maar de laatste twee maanden ging ze achteruit. Kennelijk was ze met de dood steeds meer bezig en toen vroeg ze op een keer toen alle kinderen op bezoek waren: “Wat denken jullie, zal ik papa, onze vader, in de hemel terugzien?” Wel haar grote gezin stond niet klaar om zo’n moeilijke vraag te beantwoorden. Het vertrouwen in geloof, hoop en liefde is iets, als het goed is, wat je als kinderen leert van je ouders maar om nu je moeder daarover iets te vertellen ...
En ineens, ineens zei de jongste zoon: “Mama weet u nog wat wij in ons gezin deden bij het avondeten, als we allemaal samen waren aan tafel? We hebben jarenlang een spelletje gedaan. De toen jongste mocht dan op de tafel klimmen. De potten en pannen opzij en die mocht op tafel klimmen en die mocht dan speels rondgaan en zich laten vallen en altijd werd die dan opgevangen door een van de aanwezigen.” En er werd niets meer gezegd. En moeder keek de kinderen aan en ze begreep het. Ze glimlachte en zij: "dankjewel voor deze mooie herinnering".
Hoe geweldig is het en wat een levenskracht als je kunt geloven dat zelfs voorbij de grens van de dood wij worden opgevangen in het hemelse licht. Dat is ook wat de verrezen Heer ons beloofd.
Amen.
Door: Francesco de' Rossi (1510-1563)
Afmetingen (HxB): 275 x 234 cm
Techniek: Olie op paneel overgebracht naar doek
Datum: 1543 - 1547
Te bezichtigen in: Kamer 8, Louvre Museum, Paris, Frankrijk
De eerste christenen legden zich ernstig toe op de leer der apostelen, bleven trouw aan het gemeenschappelijk leven en ijverig in het breken van het brood en in het gebed. Ontzag beving eenieder, want door de apostelen werden vele wonderbare tekenen verricht. Allen die het geloof hadden aangenomen, waren eensgezind en bezaten alles gemeenschappelijk; ze waren gewoon hun bezittingen en goederen te verkopen en die onder allen te verdelen naar ieders behoefte. Dagelijks bezochten ze trouw en eensgezind de tempel, braken het brood in een of ander huis, genoten samen hun voedsel in blijdschap en eenvoud van het hart, loofden God en stonden bij het hele volk in de gunst. En elke dag bracht de Heer er meer bijeen, die gered zouden worden.
Jezus verschijnt aan de apostelen
In de avond van die eerste dag van de week, toen de deuren van de verblijfplaats der leerlingen gesloten waren uit vrees voor de Joden, kwam Jezus binnen, ging in hun midden staan en zei: “Vrede zij u.”? Na dit gezegd te hebben toonde Hij hun zijn handen en zijn zijde. De leerlingen waren vervuld van vreugde toen zij de Heer zagen. Nogmaals zei Jezus tot hen: “Vrede zij u. Zoals de Vader Mij gezonden heeft, zo zend Ik u.”? Na deze woorden blies Hij over hen en zei: “Ontvang de heilige Geest. Aan wie ge de zonden vergeeft, zijn ze vergeven, en aan wie ge ze niet vergeeft, zijn ze niet vergeven.”? Tomas, een van de twaalf, ook Didymus genaamd, was echter niet bij hen, toen Jezus kwam. De andere leerlingen vertelden hem: “Wij hebben de Heer gezien.”? Maar hij antwoordde: “Als ik niet in zijn handen het teken van de nagelen zie en mijn vinger in de plaats van de nagelen kan steken en mijn hand in zijn zijde leggen, zal ik het niet geloven.”? Acht dagen later waren zijn leerlingen weer in het huis bijeen, en nu was Tomas er bij. Hoewel de deuren gesloten waren, kwam Jezus binnen, ging in hun midden staan en zei: “Vrede zij u.”? Vervolgens zei Hij tot Tomas: “Kom hier met uw vinger en bezie mijn handen. Steek uw hand uit en leg die in mijn zijde, en wees niet langer ongelovig, maar gelovig.”? Toen riep Tomas uit: “Mijn Heer en mijn God!”? Toen zei Jezus tot hem: “Omdat ge Mij gezien hebt, gelooft ge? Zalig die niet gezien en toch geloofd hebben.”? Nog vele andere tekenen heeft Jezus gedaan in het bijzijn van zijn leerlingen, welke niet in dit boek zijn opgetekend, maar deze hier zijn opgetekend, opdat gij moogt geloven, dat Jezus de Christus is, de Zoon van God, en opdat gij door te geloven leven moogt bezitten in zijn Naam.
Diakenwijding van Berend van de Berg
De Digidulfke uitgave november 2024 is uit
Veranderingen in het team van pastores
BUSREIS BEDEVAART KEVELAER 22 AUGUSTUS 2024
Eervolle penning voor Theamarie Geilleit en Jeanne van Hal
Facebook
Twitter