Preek van de week

23^ste zondag door het jaar, C

          Eerste lezing: Boek der Wijsheid 9, 13-18
          Evangelie: Lucas 24, 25-33


De zondagen door het jaar willen ons bij de les te houden in de dagelijkse gang van het leven.

We krijgen vandaag een stortvloed van wijsheden over ons uitgestort, zowel in de eerste lezing uit het Bijbelboek Wijsheid als in het evangelie. In de eerste lezing hoorden we dat het menselijk denken, ondanks alle kennis op het gebied van wetenschap en techniek maar heel beperkt is. We zijn gebonden aan deze aarde. Het leven blijft een mysterie en mensen kunnen veel meemaken. Het getuigt van wijsheid als je goed weet om te gaan met je mogelijkheden, maar ook met je beperkingen. Een wijs iemand dat is iemand die het leven accepteert zoals het komt, dat is iemand die weet dat je het leven niet kunt dwingen en die begrip heeft voor een ander die worstelt met het leven.

Luisterend naar het evangelie gaat het er om dat mensen soms zware lasten te dragen krijgen, want het leven kent pijnlijke kanten. Je kunt je daartegen afzetten of zelfs onder door gaan, maar misschien is het wijsheid om dan toch maar je kruis op te nemen. Ik heb altijd veel bewondering voor mensen die erin slagen om met alle handicaps van het leven toch iets te maken. Want in welke situatie je ook verkeert: het leven biedt kansen. En ik denk dat het getuigt van wijsheid wanneer iemand dat ziet.

Leerling zijn van Jezus, dat heeft dus steeds te maken met de wijze waarop je in het leven staat, met de eigen keuzes die je maakt en met de ruimte die je weet te maken om jouw leven in te richten.

En als we dan nog eens kijken naar de lezingen van deze zondag, dan vormen zij een spiegel. En het zou wel eens echte wijsheid kunnen zijn om te erkennen, dat je als mens maar beperkte mogelijkheden hebt en veel verplichtingen, maar dat je juist daarom ook niet alles hoeft te kunnen, niet alles hoeft te bereiken. En dat je weet te accepteren wat je is overkomen. Nogmaals, je kunt het leven niet dwingen. De ware leerling van Jezus beseft dit en het is wonderlijk wat dit aan nieuwe levenskracht geeft.

          Amen

Boek der Wijsheid 9, 13-18

Gebed om wijsheid
Welke mens kent Gods raadsbesluit of wie vermoedt wat de Heer wil? Want armzalig is het denken van de stervelingen en wankel zijn onze overwegingen. Het vergankelijke lichaam bezwaart de ziel en de aardse tent is een last voor de geest met vele gedachten. Wij vermoeden amper de dingen op aarde; zelfs wat voor de hand ligt ontdekken wij maar met moeite: wie speurt er dan na wat er in de hemelen is? Wie zou uw raadsbesluit gekend hebben, als U de wijsheid niet had gegeven en uw heilige geest niet uit de hemel had gezonden? Zo zijn de paden recht gemaakt van degenen die de aarde bewonen; zo hebben de mensen geleerd wat U aangenaam is, en zijn zij gered door de wijsheid.’

Evangelie: Lucas 24, 13-35

Gesprekken op weg naar Emmaüs; Jezus herkend
Juist op die dag waren twee van hen op weg naar het dorp Emmaüs, dat zestig stadiën van Jeruzalem ligt. Ze spraken met elkaar over alles wat voorgevallen was. Terwijl ze met elkaar in discussie waren, voegde Jezus zelf zich bij hen en liep met hen mee. Maar hun ogen waren niet bij machte Hem te herkennen. Hij sprak tot hen: ‘Waarover lopen jullie zo druk met elkaar te praten?’ Met sombere gezichten bleven ze staan. Een van hen, die Kleopas heette, gaf Hem ten antwoord: ‘Bent U dan de enige inwoner van Jeruzalem die niet weet wat daar de afgelopen dagen is gebeurd?’ ‘Wat dan?’ vroeg Hij. Ze zeiden Hem: ‘Wat er gebeurd is met Jezus van Nazaret. Hij was een profeet, machtig in woord en daad in de ogen van God en van heel het volk. Onze hogepriesters en leiders hebben Hem overgeleverd om Hem ter dood te laten veroordelen, en ze hebben Hem zelfs gekruisigd. En wij hadden zo gehoopt dat Hij het was die Israël zou verlossen, maar inmiddels is het al de derde dag sinds dat gebeurd is. Wel hebben enkele vrouwen uit onze kring ons versteld doen staan. Die waren vanmorgen vroeg naar het graf gegaan en toen ze zijn lichaam daar niet aantroffen, kwamen ze terug met het verhaal dat ze ook nog een verschijning hadden gehad van engelen die zeiden dat Hij leeft. Een paar van ons zijn toen naar het graf gegaan en het bleek zo te zijn als de vrouwen gezegd hadden, maar Hem hebben ze niet gezien.’ Toen zei Hij tot hen: ‘Wat zijn jullie toch onverstandig en traag van begrip als het gaat om het geloof in alles wat de profeten hebben gezegd! Moest de Messias niet zo lijden en dan zijn heerlijkheid binnengaan?’ En Hij legde hun uit wat in heel de Schrift op Hemzelf betrekking had, te beginnen bij Mozes en alle Profeten. Toen ze bij het dorp kwamen waar ze moesten zijn, deed Hij alsof Hij verder wilde gaan. Maar met aandrang vroegen ze: ‘Blijf bij ons, want het is bijna avond en de dag loopt al ten einde.’ Toen ging Hij mee naar binnen om bij hen te blijven. Eenmaal met hen aan tafel nam Hij het brood, sprak de zegen uit, brak het en gaf het hun. Nu gingen hun de ogen open en ze herkenden Hem, maar meteen was Hij uit hun gezicht verdwenen.