Preek van de week

2^de zondag van Pasen, C
          Eerste lezing: Handelingen der apostelen 5, 12-16
          Evangelie: Johannes 20, 19-31

Wat denkt u eigenlijk van die Thomas? Is er een groot verschil tussen hem en ons? We leven in een tijd waarin veel mensen sceptisch zijn en steeds minder vertrouwen hebben. Hoeveel vertrouwen hebben we nog in politici, overheid en kerkelijke leiders?

De eerste Christenen hebben getuigd van hun geloof. Het is niet zo, dat we niet zien en daarom geloven. Het is net andersom: we geloven èn zien daarom de verrezen Christus. Als we dan toch op zoek gaan naar een bewijs van de verrijzenis, dan mogen we denken aan de hele grote verandering, die plaats vond in de geschiedenis van de gemeenschap van de volgelingen van Jezus.

Toen Jezus gevangengenomen, gemarteld en gedood werd, bleven zijn volgelingen achter als een ongeorganiseerde groep die zich het liefst schuilhield. Wat eens een beginnende gemeenschap was, bijeengehouden door de herinnering van Jezus’ aanwezigheid, werd na zijn dood een bange groep achter gesloten deuren. Toen Jezus aan hen verscheen had die gedesoriënteerde groep weer iets om naar uit te kijken en werd die weer sterk en overtuigd dat Jezus leefde te midden van hen.

Ze wisten dat ze moesten preken, overdragen. Een paar hebben alles wat ze hadden gezien en wat er gebeurde en zou gaan gebeuren, ook op schrift gesteld. De leerlingen van Jezus brachten een boodschap van hoop. Een boodschap van hoop in een onzekere tijd en met leiders die niet waren te vertrouwen.

Om te besluiten. In het verleden en het heden is er zoveel fout gegaan. Maar God is niet alleen een God van het verleden, maar meer nog van het heden en van de toekomst. Hopelijk zal de Verrezen Heer onze oren openen voor woorden van nieuw leven. Hopelijk zullen wij ons gedragen als mensen met een toekomst die te vertrouwen zijn. Dat stelt ons in staat om te doen wat er gedaan mag worden om de toekomst beter te maken dan ons heden. Laten we vandaag bidden om te weten te komen, wat onze rol kan zijn om er voor te zorgen, dat onze geloofsgemeenschap van Jezus Christus steeds lijkt op wat Hij voor ogen had. Een gemeenschap die geloofwaardig is en te vertrouwen.

          Amen.

Afbeelding: De ongelovige Thomas

Techniek: Olieverf op doek
          Afmetingen: 108,8 bij 136,5 cm
          door: Hendrick ter Brugghen (1588-1629)
          Datum: ca. 1622
          Te bewonderen in het: Rijksmuseum Amsterdam

De ongelovige Tomas. Christus staat temidden van zijn discipelen. Tomas voelt met zijn vinger in de wond in Christus'zij. Rechts kijkt een oude discipel met een bril op zijn neus aandachtig toe, links twee andere leerlingen.

Handelingen der apostelen 5, 12-16

Door de handen van de apostelen gebeurden er vele tekenen en wonderen onder het volk. Eensgezind bevonden zij zich allen in de Zuilengang van Salomo. Geen buitenstaander durfde zich met hen in te laten, maar het volk sprak met grote waardering over hen. Steeds weer sloten zich mensen aan die in de Heer geloofden, grote groepen mannen en vrouwen; zelfs droeg men de zieken de straat op en legde hen daar neer op een bed of een matras, in de hoop dat wanneer Petrus voorbijkwam in ieder geval zijn schaduw op een van hen zou vallen. Ook de bevolking uit de steden rondom Jeruzalem stroomde in groten getale toe; ze brachten zieken mee en mensen die te lijden hadden van onreine geesten, en allen werden genezen.

Johannes 20, 19-31

Verschijning aan de leerlingen
Op de avond van die eerste dag van de week waren de leerlingen bij elkaar. Hoewel de deur op slot was uit vrees voor de Joden, kwam Jezus. Ineens stond Hij in hun midden en zei: ‘Vrede!’ Na deze groet toonde Hij hun zijn handen en zijn zijde. Vreugde vervulde de leerlingen toen ze de Heer zagen. ‘Vrede’, zei Jezus nogmaals. ‘Zoals de Vader Mij gezonden heeft, zo zend Ik jullie.’ Na deze woorden ademde Hij over hen. ‘Ontvang de heilige Geest’, zei Hij. ‘Als jullie iemand zijn zonden vergeven, dan zijn ze ook vergeven; als jullie ze niet vergeven, dan blijven ze behouden.’
          Jezus en Tomas
Tomas, een van de twaalf, ook Didymus genaamd, was er niet bij toen Jezus kwam. De andere leerlingen vertelden hem: ‘We hebben de Heer gezien.’ Maar hij zei: ‘Ik wil zijn handen zien, met de gaten van de spijkers erin; ik wil ze met mijn vingers voelen. Ik wil met mijn hand de opening in zijn zijde voelen. Anders geloof ik niet.’ Acht dagen later waren de leerlingen weer bijeen, en nu was Tomas erbij. Hoewel de deur op slot was, kwam Jezus. Ineens stond Hij in hun midden en zei: ‘Vrede!’ Vervolgens richtte Hij zich tot Tomas: ‘Kijk maar, hier zijn mijn handen; kom nu maar met je vinger. En kom met je hand om de opening in mijn zijde te voelen. Wees niet langer ongelovig, maar gelovig.’ Hierop zei Tomas: ‘Mijn Heer! Mijn God!’ Jezus zei: ‘Omdat je Me gezien hebt geloof je? Gelukkig zij die zonder gezien te hebben toch tot geloof komen.’
          Bedoeling van dit boek
Nog veel andere tekenen heeft Jezus voor de ogen van zijn leerlingen verricht, die niet in dit boek zijn neergeschreven. Die welke u hier vindt, zijn neergeschreven opdat u zult geloven dat Jezus de Messias is, de Zoon van God, en opdat u door te geloven leven zult bezitten in zijn naam.