Preek van de week

Preek 2^de zondag van het jaar, C

          Eerste lezing: Jesaja 62, 1-5
          Evangelie: Johannes 2, 1-12

De prachtige vertelling over de bruiloft van Kana bevat een schat aan mogelijkheden om na te denken over de wijze, waarop de bijbel ons onderricht over de bekommernis van God met mens en wereld. Velen van ons herinneren ons in dit verhaal dat er water in wijn veranderd wordt, dat de tafelmeester eerst de goede wijn wilde laten schenken en als de mensen aangeschoten zijn de minder goede. Dat Maria Jezus er op attendeert dat de wijn op is en dat Jezus korzelig antwoordt: “Vrouw, is dat uw zaak?”.

Jezus komt in de wereld om de richtingwijzer van God, die hij zijn vader noemt, weer in het volle licht van haar oorspronkelijke betekenis te plaatsen. Om het wat anders te zeggen: Jezus heeft God tot vader en de Thora tot moeder. Daarom zegt juist zij: "Ze hebben geen wijn". Dat betekent zoveel als: het godsvolk is aan het dwalen. Het verkeert in duisternis. Het ziet geen toekomst. Het weet niet dat er feest is en een bruiloft te vieren als God zich over de wereld buigt. "Ze hebben geen wijn". Het leven is vreugdeloos en de somberheid heeft het voor het zeggen.

Om te besluiten. “Waar is de bruid?”, vroeg ik aan het begin. U weet nu het antwoord: die bevindt zich hier in onze kerk! En mocht u nog twijfelen, dan herinner ik u aan de woorden van Jesaja in de eerste lezing: "Je zult heten: mijn verlangen, en je land: mijn Bruid. Want de Heer verlangt naar jou en je land wordt ten huwelijk genomen. Zoals jonge vrouwen en mannen doen. Dat is nog eens een bruiloft waarin God zich verheugt in ons en wij in elkaar. Laat er feest zijn.

          Amen

Afbeelding 1: bruiloft te Kana

Schilder: Gerard David (ca. 1455 - 1523)
          Techniek: Olie op eikenhout
          Afmetingen: (H x B) : ca. 130 x 100 cm
          Datum: 1500
          Te bezichtigen in Musée Du Louvre, Paris, France

De stijl van David op dit schilderij ligt dicht bij de ideeën van de Italiaanse Renaissance. David toont ons het feest van de bruiloft te Kana als een alledaags tafereel van de realiteit van de Nederlanden. De gasten zijn gekleed in de mode van de Nederlanden in die tijd, de gerechten en lekkernijen zijn geserveerd. De architectuur van de stad wordt gezien door de galerie, welke hetzelfde zijn als Davids tijdgenoten in Brugge. De opdrachtgevers verschijnen als de gasten bij het banket, geknield aan de uiteinden van de samenstelling, maar perfect geïntegreerd in de ruimte en het milieu. De kleuren en details zijn opmerkelijk grondig. Dit is een van de beste producties van Gerard David.

Jesaja 62, 1-5

Roeping van de profeet
Uit liefde voor Sion kan ik niet zwijgen, uit liefde voor Jeruzalem ken ik geen rust, totdat zijn heil straalt als een gloed en zijn redding als een brandende toorts. De volken zullen uw heil zien en alle koningen uw heerlijkheid. Zij geven u een nieuwe naam, die de Heer zelf heeft bepaald. U zult een schitterende kroon zijn in de hand van de Heer, een koninklijk diadeem in de hand van uw God. Men noemt u niet langer ‘Verstotene’, en uw land niet langer ‘Verlatene’, maar u zult heten: ‘Mijn Welbehagen’, en uw land: ‘Gehuwde’. Want de Heer heeft welbehagen in u en uw land wordt gehuwd. Zoals een jongeman een meisje huwt, zo zal Hij, die u opbouwt, u huwen. En zoals de bruidegom blij is met zijn bruid, zo zal uw God blij zijn met u.

Johannes 2, 1-12

Bruiloft te Kana
Op de derde dag werd er een bruiloft gevierd te Kana in Galilea, waarbij de moeder van Jezus aanwezig was. Ook Jezus en zijn leerlingen waren op de bruiloft uitgenodigd. Toen de wijn opraakte, wendde de moeder van Jezus zich tot Hem en zei: ‘Ze zitten zonder wijn.’ Jezus antwoordde: ‘Wat hebben ik en u daarmee van doen, Vrouwe? Mijn uur is nog niet gekomen.’ Zijn moeder zei tegen de dienaren: ‘Wat Hij u ook beveelt, doe het maar.’ Nu stonden daar zes stenen waterbakken ten behoeve van het Joodse reinigingsgebruik, elk met een inhoud van twee tot drie metreten (red: ongeveer 2 tot 3 maal 40 liter). ‘Doe die bakken vol water,’ beval Jezus hun. Ze deden ze vol water, tot de rand toe. Vervolgens zei Hij: ‘Schep er nu wat uit en breng het naar de tafelmeester.’ En ze deden het. De tafelmeester proefde het water dat wijn was geworden, maar wist niet waar die vandaan kwam; de dienaren die het water geschept hadden wisten het wél. De tafelmeester riep dus de bruidegom en zei: ‘Iedereen schenkt toch eerst de beste wijn, en de gewone pas wanneer er al flink gedronken is. Maar u hebt de beste wijn bewaard tot het laatst!’ Dat was het begin van Jezus’ tekenen, te Kana in Galilea. Hij openbaarde zijn heerlijkheid en zijn leerlingen geloofden in Hem. Daarna vertrok Hij met zijn moeder, zijn broers en zijn leerlingen naar Kafarnaüm, waar ze enkele dagen bleven.