Preek van de week

Preek 12^de zondag van het jaar, B
          Eerste lezing: Job. 38, 1-8.11
          Evangelie: Marcus 4 ,35-41

De lezing uit het boek Job begint op het moment dat hij worstelt met het probleem van zijn lijden. In één dag was hij alles kwijtgeraakt, vrouw en kinderen, en zakelijk is hij failliet. Job kan zijn verdriet niet meer dragen en keert zich naar God. Het lijkt bijna wel alsof hij God verwijt wat hem is overkomen. De vraag komt nu op: Wie is de God van Job?

Wanneer Job zich duidelijk keert naar God, begint een nieuwe fase in het geestelijke leven van Job. Het verhaal waarmee de schrijver van dit wijsheidsverhaal begint, openbaart ons een belangrijk theologisch punt. God gelooft rotsvast in de trouw van Job. Jobs keuze voor God is mogelijk omdat God eerst Job al vertrouwde. Dit thema van God die ons als eerste liefheeft, is de belofte die steeds weer aan ons wordt gedaan op verschillende manieren, met vele stemmen. Ook in andere boeken door de hele heilige Schrift.

 Maar wat kunnen wij? We kunnen niet zoveel doen om iemand te helpen die lijdt en geïsoleerd is, maar we kunnen wel goede vrienden zijn en iets doen. We kunnen samen optrekken en die ander niet overlaten aan haar of zijn eigen pijn, niet in haar of zijn eigen sop laten gaarkoken. En als we aanwezig zijn, dan kunnen we ook luisteren naar de uitingen van pijn. Het is belangrijk om lijdende mensen tijd en ruimte te geven om zich uit te spreken.

Om te besluiten. God is de eerste die vertrouwt. Hij is de eerste die bemint en door dat vertrouwen en die liefde zijn wij in staat om te antwoorden. Het verhaal van Job eindigt waar het begon: met liefde. Want Gods liefde is de spil waar de hele wereld om draait. Wij hebben net zoals Job tijd nodig om dat te gaan begrijpen. Gods liefde blijft altijd bestaan en tenslotte zal God alles oordelen in het licht van zijn liefde. Dit alles verkondigde Jezus en Hij leefde het ons voor; daarom is het ook ons verhaal. Zo horen we de Blijde Boodschap, dat alle leven begint met liefde en vertrouwen, en dat liefde en vertrouwen er ook op het einde zullen zijn.

          Amen.

Geboorte van Johannus de dopper

Datum: 1550
          Schilder: Eugène Delacroix (1798 - 1863)
          Techniek: Olieverf op canvas
          Afmetingen: 59.8 bij 73.3 cm

          Te bewonderen in: Walters Art Museum, Mount Vernon-Belvedere, Baltimore USA

Een mooi staaltje schilderwerk, het maritieme element dat getoond wordt met een diep religieuze gedachte. Met de serene houding van de slapende Christus, badend in een bovennatuurlijk licht. Geschilderd tegen de woede van de ontketende elementen en de opwinding van de leerlingen.

Deze scène is gebaseerd op het incident dat wordt beschreven in drie evangeliën: Een woedende storm breekt los terwijl Jezus en zijn discipelen over het Meer van Galilea zeilen om de boodschap van Christus te verspreiden. Tot verbazing van de discipelen kalmeert Jezus de wind en de storm en dramatiseert hij de kracht van het christelijk geloof. Delacroix produceerde meerdere variaties op dit thema in 1853 en 1854, toen dit specifieke Bijbelse onderwerp populair werd bij Franse katholieken tijdens het bewind van Louis-Napoléon (r. 1852-70).

Job. 38, 1-8. 11

Eerste antwoord van God
Toen begon de Heer in storm en wind tot Job te spreken: ‘Wie waagt het daar, mijn bestel met woordenkraam te verdoezelen? Weer u als een man, want Ik ga u vragen stellen, u geeft antwoord. Waar was u toen Ik de aarde begon te bouwen? Spreek op als u zoveel weet. Wie stelde de afmeting vast, u weet dat toch, wie bepaalde de maten? Waarop werden haar zuilen neergelaten? Wie plaatste de sokkels onder het eenstemmig gejuich van de ochtendsterren en het gejubel van alle zonen van God? Waar was u toen de zee haar poorten beukte, onstuimig los wilde breken uit de moederschoot.
En zei: “Tot hier en niet verder, hier breken uw trotse golven”??

Marcus 4, 35-41

Storm op het meer
Tegen de avond van die dag zei Hij tegen hen: ‘Laten we naar de overkant gaan.’ Ze lieten de mensen achter en namen Hem mee met de boot waarin Hij zat; er waren nog andere boten bij. En er stak een hevige storm op, en de golven sloegen over de boot, zodat die al volliep. Maar Hij lag op het achterdek op een kussen te slapen. Ze maakten Hem wakker en zeiden: ‘Meester, kan het U niet schelen dat wij vergaan?’ Hij stond op en bestrafte de wind en het water: ‘Zwijg, wees stil!’ En de wind ging liggen en het werd volkomen stil. Hij zei tegen hen: ‘Waarom zijn jullie bang? Hebben jullie nog geen vertrouwen?’ Ze werden door schrik bevangen, en zeiden tegen elkaar: ‘Wie is dat toch, dat zelfs de wind en het water naar Hem luisteren?’