Preek van de week

Preek 3^de zondag van het jaar, B

Eerste lezing: Jesaja 61, 1-2a. 10-11

Evangelie: Johannes 1, 6-8. 19-28


Veel eerder dan andere jaren zien we dat de kerstversieringen zijn ontstoken. Niet alleen in de winkels , maar ook bij de mensen thuis. Vaak hoeft het geen getuigenis van een geloof in Jezus te zijn, maar meer een hunkering naar licht in de duister die onder andere corona brengt. We horen het op alle media, het is te beluisteren bij de gesprekken thuis: We hebben behoefte aan warmte, geef ons licht?

Het is een wonderlijk gesprek dat daar plaats vindt aan de overzijde van de Jordaan! Tot driemaal toe zegt Johannes de Doper wie hij niet is! Hij geeft daarmee te kennen dat het niet om zijn persoon gaat, maar om het licht, de Persoon waarvan hij kwam getuigen. Hij noemt zichzelf een 'stem' en dat brengt ons terug bij het begin van de Bijbel waar het evangelie van Johannes naar verwijst als wij lezen: 'Sinds het begin is er het spreken, ja, God zelf is dat spreken'.

Als parochie moet deze schreeuw van mensen ons aan het hart gaan. Zoals Johannes de Doper zich een stem noemt dat verwijst naar het Licht, zo mogen ook wij onze stem gebruiken om mensen naar het licht te brengen. Jesaja benoemt ze vandaag onverholen: mensen waarvan hun hart gebroken zijn, mensen die gevangen zijn, mensen die verlangen naar vrijheid.

Van wie is het hart dan gebroken, zou u kunnen vragen? Zij die leven met het stille verdriet van een geliefde die niet meer thuis kan of wil komen! Wie is dan gevangen? Zij die leven in hun egocentrische bubbel en geen oog kunnen hebben voor wat de ander voelt of ervaart! Wie verlangt dan naar vrijheid? Dat zijn die mensen die vanwege welke pandemie dan ook, geïsoleerd moeten leven. Los van contacten, menselijke warmte en nabijheid.

Om te besluiten. Het hoeft dit jaar niet moeilijk te zijn om als gemeenschap, als individuele parochiaan, ons voor te bereiden op de komst van het eeuwige Licht waarnaar Johannes de Doper verwijst en oproept. Er zijn zoveel kansen en mogelijkheden, er is zoveel geroep om licht. Wij zullen diepe vreugde in ons dragen als wij het samen aan durven om in vrijheid onze stem te gebruiken en te kiezen om licht te zijn.

 

          Amen.


Afbeelding: De prediking van Johannes de Doper

Door: Francesco Bacchiacca (1494 - 1557 Italië)

          Afmetingen (HxB): (68.5 x 92 cm)

          Techniek: Olieverf op hout

          Datum: ca. 1520

Te bewonderen in: Museum of Fine Arts, Budapest , Hongarije 
_{Met het oog op de Corona situatie, en het Hongaarse regeringsbesluit nr. 484/2020 (10 november), is het Museum voor Schone Kunsten Boedapest nog ten minste gesloten totdat het decreet wordt ingetrokken.}

Jesaja 61, 1-2a. 10-11

        Profetie over de komende glorie
De geest van God, de Heer, rust op mij, want de Heer heeft mij gezalfd. Om aan armen het goede nieuws te brengen heeft hij mij gezonden, om aan verslagen harten hoop te bieden, om aan gevangenen hun vrijlating bekent te maken en aan geketenden hun bevrijding, om een genadejaar van de Heer uit te roepen en een dag van wraak voor onze God, om allen die treuren te troosten.
Ik vind grote vreugde in de Heer, mijn hele wezen jubelt om mijn God. Hij deed mij het kleed van de bevrijding aan, hulde mij in de mantel van de gerechtigheid, zoals een bruidegom een kroon opzet, zoals een bruid zich tooit met haar sieraden. Want zoals de aarde haar gewassen voortbrengt, zoals een tuin het gezaaide laat ontkiemen, zo laat God, de Heer, gerechtigheid ontkiemen en glorie voor het oog van alle volken.

Evangelie: Johannes 1, 6-8. 19-28

        Het Woord is mens geworden
Er kwam iemand die door God was gezonden; hij heette Johannes. Hij kwam als getuige, om van het licht te getuigen, opdat iedereen door hem zou geloven. Hij was niet zelf het licht, maar hij was er om te getuigen van het licht:
Dit is het getuigenis van Johannes. De Joden hadden vanuit Jeruzalem priesters en Levieten naar hem toe gestuurd om hem te vragen: ‘Wie bent u?’ Hij gaf zonder aarzelen antwoord en verklaarde ronduit: ‘Ik ben niet de Messias.’ Toen vroegen ze hem: ‘Wie dan? Bent u Elia?’ Hij zei: ‘Die ben ik ook niet.’ ‘Bent u de profeet?’ ‘Nee,’ antwoordde hij. ‘Maar wie bent u dan?’ vroegen ze hem. ‘Wij moeten antwoord kunnen geven aan degenen die ons gestuurd hebben - wie zegt u zelf dat u bent?’ Hij zei: ‘Ik ben de stem die roept in de woestijn: “Maak recht de weg van de Heer,”? zoals de profeet Jesaja gezegd heeft.’ De afgevaardigden die uit de kring van de farizeeën kwamen, vroegen verder: ‘Waarom doopt u dan, als u niet de Messias bent, en ook niet Elia of de profeet?’ ‘Ik doop met water,’ antwoordde Johannes. ‘Maar in uw midden is iemand die u niet kent, hij die na mij komt - ik ben het niet eens waard om de riemen van zijn sandalen los te maken.’ Dit gebeurde in Betanië, aan de overkant van de Jordaan, waar Johannes doopte.