1ste Pinksterdag, C
Eerste lezing: Handelingen der apostelen 2, 1-11
Evangelie: Johannes 20, 19-23
De leerlingen zijn bijeen en angstig. We hebben het gehoord. Ze hebben de deuren gesloten uit vrees voor de Joden. De Joden zijn in het evangelie van Johannes vaak het beeld van de oude synagoge. Ze herinneren niet alleen aan het verleden, maar ook van de zelfbewuste houding, een beter weten. Dit beter probeert de Kerk van nu steeds meer achter zich te laten. Met wisselend succes, dat wel!
De leerlingen hebben zich verschanst. Ze willen Jezus niet verloochenen, maar ze hebben angst voor de gevolgen in het leven daarbuiten. Ze voelen zich bedreigd. Ze zijn maar een kleine groep, en die andere grote groep weet het allemaal zo goed. Die zeggen dat ze over de geest van God beschikken. Zij daarentegen als kleine van Jezus worden beschouwd als ongeletterden, warhoofden en brokkenmakers. Zij hebben slechts Jezus aan hun kant, maar die is gestorven, al heeft Hij gezegd dat Hij leeft. De deur blijft dicht.
Johannes heeft geen roman geschreven. Het gaat hem niet om emoties of een gedetailleerde beschrijving van de gemoedstoestand van de eerste leerlingen te geven. De lezing is kort en ter zake. Hij wil ons verkondigen over Jezus, de verrezen Heer, én over de weg die zijn volgelingen moeten en zullen gaan. Hij vertelt ons niet een eenmalige gebeurtenis, maar maakt ons duidelijk wat er gebeurt en steeds weer opnieuw gebeurt als je Jezus belijdt als het licht van de wereld, de zoon van God, de vriend van de armen.
De eerste leerlingen zijn hem daarom gevolgd. Het feest van Pinksteren maakt hen juist bewust van deze vrijheid. Vrijheid is een universeel verlangen. Daarom dat iedereen Petrus in zijn eigen taal hoort spreken: vrijheid is er voor jou!
Pinksteren
Vrijheid in ons leven, vrijheid van ons geloofsleven, is ons grootste goed.
Daarom vieren we het Pinksterfeest. We bidden en zingen van de Heilige Geest. Deze vergelijken we met een stormwind en met vuur. Juist in tijden dat het spannend is, doorzettingsvermogen en vasthoudendheid worden gevraagd, is het persoonlijk getuigenis het vieren waard. In vrijheid mogen we vieren wie Jezus is voor u, voor jou en voor mij. Deze vrijheid is in gebed in een gemeenschap waar we vrij zijn in denken en doen. Houd goede moed, want het is Pinksteren!
Amen.
Schilder: Titian (ca. 1490- 1576)
Afmetingen: 570x260 cm
Datum:. 1545
Techniek: Olieverf op canvas
Locatie: In de sacristie van Santa Maria della Salute, Venetië, Italië
Pinksteren
Toen de dag van Pinksteren aanbrak, waren zij allen op één plaats bijeen. Plotseling kwam er uit de hemel een geraas alsof er een hevige wind opstak, en het vulde heel het huis waar zij waren. Er verschenen hun vurige tongen, die zich verspreidden en zich op ieder van hen neerzetten. Zij raakten allen vol van heilige Geest en begonnen te spreken in vreemde talen, zoals de Geest hun ingaf. Nu woonden er in Jeruzalem vrome Joden, afkomstig uit ieder volk onder de hemel. Toen dat geluid opkwam, liep de menigte te hoop en raakte in verwarring, omdat iedereen hen in zijn eigen taal hoorde spreken. Ze stonden versteld en vroegen zich verwonderd af: ‘Maar dat zijn toch allemaal Galileeërs die daar spreken! Hoe is het dan mogelijk dat ieder van ons de taal van zijn geboortestreek hoort? Parten en Meden en Elamieten, en bewoners van Mesopotamië, Judea en Kappadocië, Pontus en Asia, Frygië en Pamfylië, Egypte en het Libische gebied bij Cyrene, en hier woonachtige Romeinen, Joden en proselieten, Kretenzen en Arabieren, wij horen hen in onze eigen taal spreken over de grote daden van God.’
Verschijning aan de leerlingen
Op de avond van die eerste dag van de week waren de leerlingen bij elkaar. Hoewel de deur op slot was uit vrees voor de Joden, kwam Jezus. Ineens stond Hij in hun midden en zei: ‘Vrede!’ Na deze groet toonde Hij hun zijn handen en zijn zijde. Vreugde vervulde de leerlingen toen ze de Heer zagen. ‘Vrede’, zei Jezus nogmaals. ‘Zoals de Vader Mij gezonden heeft, zo zend Ik jullie.’ Na deze woorden ademde Hij over hen. ‘Ontvang de heilige Geest’, zei Hij. ‘Als jullie iemand zijn zonden vergeven, dan zijn ze ook vergeven; als jullie ze niet vergeven, dan blijven ze behouden.’
Diakenwijding van Berend van de Berg
De Digidulfke uitgave novemer 2024 is uit
Veranderingen in het team van pastores
BUSREIS BEDEVAART KEVELAER 22 AUGUSTUS 2024
Eervolle penning voor Theamarie Geilleit en Jeanne van Hal
Facebook
Twitter