Preek van de week

Preek 3^de zondag van Pasen, B

Eerste lezing: Handelingen der apostelen 3, 13-15. 17-19

Evangelie: Lucas 24, 35-48

Nog even, en het is op Goede Vrijdag drukker in de kerk dan met Pasen! De laatste jaren mogen de Matteüs en Johannes Passie van Bach, zich verheugen in een ongekende populariteit. Daarnaast komen er steeds meer initiatieven om diverse andere componisten rond dit thema aan bod te laten komen.

Hoe komt dit? Het antwoord is eenvoudig en voor de hand liggend. Mensen herkennen zichzelf, hun leven en dat van hun geliefden in het lijdensverhaal van Goede Vrijdag. Dat er lijden is, dat weten en voelen we allemaal. Dit herkennen en erkennen, verbindt. Dus Jezus herkennen als de lijdende mens, dat gaat, maar dat Paasverhaal, dat is toch iets heel anders. Daar kunnen we maar moeilijk bij. Dit terwijl niet het lijden, maar het verrijzen de kern is van ons geloof.

Zo maakt Jezus aan zijn leerlingen en aan ieder van ons duidelijk dat de weg naar het leven pijn kost en dat ieder die probeert te leven zoals Jezus Christus dat heeft gedaan, niet ongedeerd uit de strijd vandaan zal komen. Wie als Christus leeft zal ook gewond raken, op z’n minst innerlijk, want als christen moet je vaak tegen de wereld ingaan, zal je teleurstellingen te verwerken krijgen omdat mensen niet naar je luisteren, zoals ze ook niet naar Christus zelf luisterden. Je moet er niet op letten, maar rustig doorgaan.

Laten wij trouw blijven aan het evangelie, de Blijde Boodschap. Laat ons zo leven dat wijzelf een levende Blijde Boodschap zijn voor mensen om ons heen.

Soms zou je gaan denken dat de Blijde Boodschap het in deze wereld gaat verliezen, zo veel kwaad gebeurt er. Nee, mensen, wij blijven geloven, wij blijven het goede zien en doen. ’Eerlijk duurt het langst’ leerden wij al in onze kinderjaren. Die wijsheid geldt nog steeds. Het goede zal overwinnen als wij er maar in blijven geloven en het ook doen.

Amen.

Afbeelding van: sculptuur

        14e eeuw, (gerestaureerde) sculptuur.

Te bewonderen in Frankrijk, Parijs, Notre Dame.

Bron: http://www.beeldmeditaties.nl

De kunstenaar heeft Jezus in het midden van zijn afbeelding geplaatst. Hij wordt aangestaard door twee groepjes van vijf leerlingen. Tien leerlingen. Dan had de kunstenaar de situatie op het oog dat Thomas er niet bij was. We zien hoe Jezus met zijn rechter wijsvinger naar zijn hart wijst. Op zijn hand zien we het litteken van de spijker waarmee Hij aan het kruis genageld was. In zijn linkerhand draagt Hij het boek. Zo presenteert de kunstenaar de toegankelijk voor het begrijpen van de Schriften.
Als ik het goed zie beeldt de kunstenaar uit dat zij gezonden worden als getuigen. De leerling aan Jezus’ rechterhand heeft een boek in zijn hand, de Bijbel. Alsof daarmee aangeduid wordt dat hij het woord al tot zich heeft genomen.
Er zijn ook leerlingen die een brood in de hand hebben. Alsof de kunstenaar ons zichtbaar maakt dat zij Jezus’ brood zullen gaan uitdelen.

Er is nog een element dat terugkeert in verschijningsverhalen. Jezus zoekt hen op, komt naar hen toe. In zijn aardse leven was dat anders. Dan werd Hij erbij geroepen, als men Hem nodig had. Maar nu, na zijn dood, was dat anders, Nu kwam Hij hen opzoeken.

Handelingen 3, 13-15. 17-19

        Toespraak van Petrus
De God van Abraham en de God van Isaak en de God van Jakob, de God van onze vaderen, heeft zijn knecht verheerlijkt, Jezus, die u hebt uitgeleverd en voor Pilatus hebt verloochend, toen die Hem wilde vrijlaten. U hebt de heilige en rechtvaardige verloochend, en verzocht om de vrijlating van een moordenaar. De leidsman ten leven hebt u ter dood gebracht, maar God heeft Hem opgewekt uit de doden; daarvan zijn wij getuigen.
Welnu, broeders, ik weet dat u in onwetendheid hebt gehandeld, net als uw leiders. Zo heeft God in vervulling laten gaan wat Hij bij monde van alle profeten tevoren had aangekondigd, namelijk dat zijn Messias zou lijden. Kom daarom tot inkeer en bekeer u, opdat uw zonden worden uitgewist.

Lucas 24, 35-48

        Verschijning aan de elf en hun metgezellen
Toen vertelden zij wat er onderweg was gebeurd en hoe ze Hem hadden herkend bij het breken van het brood. Terwijl zij dit aan het vertellen waren, stond Hij opeens in hun midden. ‘Vrede!’ zei Hij tegen hen. In hun opwinding en hun schrik dachten ze dat ze een geest zagen. ‘Waarom zijn jullie zo in de war?’ vroeg Hij. ‘Waarom die twijfel in je hart? Bekijk mijn handen en mijn voeten maar, Ik ben het zelf. Betast Me en je zult het zien. Een geest heeft immers vlees noch been, zoals jullie zien dat Ik heb.’ Nadat Hij dat gezegd had, liet Hij hun zijn handen en voeten zien. Omdat ze het van blijdschap nog niet konden geloven, en verbaasd waren, vroeg Hij hun: ‘Hebben jullie hier iets te eten?’ Ze gaven Hem een stukje gebakken vis. Hij nam het aan en at het op waar ze bij waren. Hij zei: ‘Dit is wat Ik jullie heb gezegd toen Ik nog bij jullie was: alles wat er in de Wet van Mozes en bij de Profeten en in de Psalmen over Mij geschreven staat, moet in vervulling gaan.’ Toen opende Hij hun verstand om de Schriften te begrijpen. Hij zei: ‘Er staat geschreven dat de Messias zou lijden en op de derde dag uit de doden zou opstaan, en dat in zijn naam de bekering zou worden verkondigd aan alle volken, tot vergeving van zonden. Jullie zullen hiervan getuigen, te beginnen in Jeruzalem.