Preek van de week

Pasen, 01 april 2018, B

Eerste lezing: Handelingen 10, 34a. 37-43

Evangelie: Johannes 20, 1-9

Het Paasfeest vormt van oudsher het hart van het christelijk geloof. Je kunt het in een paar woorden samenvatten: De Heer leeft. Dit geloof heeft door de tijden heen mensen bijeengebracht, heeft hen geleerd om over de grenzen van hun eigen leven heen te kijken. En dat heeft hen vaak de geestkracht gegeven om daadwerkelijk te bouwen aan een menswaardige wereld.

Pasen dat is: leren om met andere ogen te kijken naar Goede Vrijdag. Er is veel dood en slavernij in onze wereld. Voor veel mensen is de duisternis van Goede Vrijdag dagelijkse werkelijkheid. Maar Pasen is zien dat dood ook leven in zich bergt, dat bij slavernij bevrijding mogelijk is, dat schuld boete oproept. Je proeft in het paasverhaal de kracht van het leven, onverwoestbaar en niet te stuiten. Een kruisboom wordt levensboom. De schepping wordt herschepping, geboren zijn wordt herboren zijn. Beelden genoeg voor wat wij hopen en verwachten.

Het paasverhaal probeert dus onze blik anders te richten. Het dwingt ons op zoek te gaan naar plekken van hoop in een wereld die getekend wordt door allerlei vormen van eigenbelang en cynisme die niets en niemand ontzien.

Maar ik zei u al: Pasen leert ons anders kijken naar de werkelijkheid, onze werkelijkheid. En het vraagt best veel verbeeldingskracht om in deze wereld Gods koninkrijk te ontdekken.
Maar soms gaat zelfs de woestijn bloeien. Want het zaad van vrede, gerechtigheid, van omzien naar de naaste blijkt ruim gezaaid. Ieder mens immers hunkert naar licht in een donkere wereld, naar een bron van levend water om zijn dorst te lessen. Maar dan moet je niet bang zijn om te sterven aan jezelf.
Geloof het maar.

Want wie zijn wij zonder ons geloof? En wat is Gods lieve wereld zonder ons geloof? Ik vind dat zelf heel indringende vragen.
Maar zouden de vele plaatsen van hoop die je in onze samenleving tegenkomt toch niet de vrucht zijn van het zaad dat in ons midden is uitgezaaid? En zou de kracht waarmee mensen soms boven zichzelf uitstijgen niet zijn bron vinden in hun geloof?

Pasen is niet bedoeld om de wereld in te delen in goed en kwaad, in leefbaar of onleefbaar. Pasen is niet bedoeld om elkaar de maat te nemen alsof iemand ooit de lengte de breedte de hoogte of de diepte van het leven kan bevatten.
Pasen gaat om onszelf, wij die als herboren mensen willen leven en die - ook al hebben we de schijn tegen - geloven in een wereld waarvan God vanaf het begin heeft gezien dat hij goed is. Jezus is van die wereld de levende getuige.
Laten we daarom het paasfeest met vreugde vieren.

Zalig Pasen

Handelingen der apostelen 10, 34a. 37-43

        Petrus bij Cornelius in Caesarea
In die tijd nam Petrus het woord en sprak: “Gij weet wat er overal in Judea gebeurd is; hoe Jezus van Nazaret zijn optreden begon in Galilea na het doopsel dat Johannes predikte, en hoe God Hem gezalfd heeft met de heilige Geest en met kracht. Hij ging weldoende rond en genas allen, die onder de dwingelandij van de duivel stonden, want God was met Hem. En wij getuigen van alles wat Hij in het land van de Joden en in Jeruzalem gedaan heeft. Hem hebben ze aan het kruishout geslagen en vermoord. God heeft Hem echter op de derde dag doen opstaan en laten verschijnen, niet aan het hele volk, maar aan de getuigen, die door God tevoren waren uitgekozen, aan ons, die met Hem gegeten en gedronken hebben, nadat Hij uit de doden was opgestaan. Hij gaf ons de opdracht aan het volk te prediken, en te getuigen, dat Hij de door God aangestelde rechter is over de levenden en de doden. Van Hem leggen alle profeten het getuigenis af, dat ieder die in Hem gelooft door zijn Naam vergiffenis van zonden verkrijgt.”?

Johannes 20, 1-9

        Jezus’ leerlingen bij het lege graf
Op de eerste dag van de week kwam Maria Magdalena vroeg in de morgen - het was nog donker - bij het graf en zag dat de steen van het graf was weggerold. Zij liep snel naar Simon Petrus en naar de andere, die door Jezus beminde leerling, en zei tot hen: “Ze hebben de Heer uit het graf genomen en wij weten niet waar ze Hem hebben neergelegd.”? Daarop gingen Petrus en de andere leerling op weg naar het graf. Zij liepen samen vlug voort, maar die andere leerling snelde Petrus vooruit en kwam het eerst bij het graf aan. Vooroverbukkend zag hij de zwachtels liggen, maar hij ging niet naar binnen. Simon Petrus, die hem volgde, kwam ook bij het graf en trad wel binnen. Hij zag dat de zwachtels er lagen, maar dat de zweetdoek, die zijn hoofd had bedekt, niet bij de zwachtels lag, maar ergens afzonderlijk opgerold op een andere plaats. Toen ging ook de andere leerling, die het eerst bij het graf was aangekomen naar binnen; hij zag en geloofde, want zij hadden nog niet begrepen hetgeen er geschreven stond, dat Hij namelijk uit de doden moest opstaan.