Preek van de week

Preek 2^de zondag van het jaar, B

Eerste lezing: Jesaja 40, 1-5. 9-11

Evangelie: Marcus. 1, 1-8

Het aantal mensen met schulden groeit met de dag. Sommige schulden zijn ontstaan omdat men gewoon niet goed met het geld is omgegaan. Andere schulden zijn ontstaan omdat men een baan is kwijt geraakt, of voor plotseling onverwachte financiële lasten zijn geplaatst. Hierdoor komen relaties onder druk en zijn kinderen minder gelukkig.
Hoe het ook zij, allen zien reikhalzend uit, ze verlangen er zelfs naar, om van hun financiële schuld af te raken. Schulden drukken je te neer, ze ontnemen je je levensvreugde. Vaak houden ze je tegen om in de toekomst te kijken. Daarom zien allen uit naar een schuldensanering!

Zo gaat het met financiële schulden en lasten, maar hoe des te meer kan dit gelden voor onze emotionele lasten en schulden.

Het volk van God gaat in de eerste lezing gebukt onder de lasten van haar misbruik, ongerechtigheid en Godloochening. Ze verlangt reikhalzend naar een woord van God dat hen bevrijdt. En dat woord komt, via de woorden van een bemiddelaar: hier de profeet Jesaja. Het zijn troostende en bevrijdende woorden in een tijd van Babylonische gevangschap. Alle schuld is voorbij, vergeven en vergeten. God praat er niet meer over en het volk natuurlijk ook niet.

Op welke manier iemand ook belast is, als het gaat om financiële schulden, of het feit dat je je bewust bent van het feit dat je een ander echt te kort hebt gedaan, je wil er van af, je wil weer vrij zijn.
Daarom zij deze lezingen voor ieder van ons bedoeld, ze mogen ons troosten, ze mogen ons weer groter maken waar de schuld ons heeft te neergedrukt, ze willen ons weer trots maken op onszelf.
Het maakt zo jezelf open voor iets nieuws, voor wedergeboorte, een nieuw begin. Alsof dat op zich al geen Blijde boodschap is!

Gezegende Advent.

Amen.

Afbeelding: Eerst Elia

Techniek: verguld houtreliëf
Datum: ca 1750
Te bewonderen in: Notre Dame, Rumengol, Bretagne, Frankrijk
Gevonden op: beeldmeditaties.nl

De kunstenaar heeft in het midden van zijn afbeelding een boom geplaatst. Zo brengt hij onderscheid aan tussen de personen links en rechts. Links zien we Johannes de Doper met lange afhangende haren, gekleed in een mantel van kameelhaar; de kop van de kameel zit nog onder aan zijn gewaad en bungelt ter hoogte van zijn voeten.
Rechts van de boom bevinden zich de toehoorders van Judea en Jeruzalem. Op de voorgrond een zittende man die aandachtig luistert. Hij heeft de hand aan de kin. In de kunst is dat vaak een teken van overpeinzing, van overweldigd worden door de grote dingen van het leven die te denken geven.

Jesaja 40,1-5.9-11

        Troost voor Jeruzalem
Troost, troost mijn volk, zegt jullie God. Spreek Jeruzalem moed in, maak haar bekend dat haar slavendienst voorbij is, dat haar schuld is voldaan, omdat zij een dubbele straf voor haar zonden uit de hand van de Heer heeft ontvangen. Hoor, een stem roept: ‘Baan voor de Heer een weg door de woestijn, effen in de wildernis een pad voor onze God. Laat elke vallei verhoogd worden en elke berg en heuvel verlaagd, laat ruig land vlak worden en rotsige hellingen rustige dalen. De luister van de Heer zal zich openbaren voor het oog van al wat leeft. De Heer heeft gesproken!’
Beklim een hoge berg, vreugdebode Sion, verhef je stem met kracht, vreugdebode Jeruzalem, verhef je stem, vrees niet. Zeg tegen de steden van Juda: ‘Ziehier jullie God!’ Ziehier God, de Heer! Hij komt met kracht, zijn arm zal heersen. Zijn loon heeft hij bij zich, zijn beloning gaat voor hem uit. Als een herder weidt hij zijn kudde: zijn arm brengt de lammeren bijeen, hij koestert ze, en zorgzaam leidt hij de ooien.

Evangelie: Marcus. 1, 1-8

Het begin van het evangelie van Jezus Christus, Zoon van God.
Het staat geschreven bij de profeet Jesaja:
          Let op, ik zend mijn bode voor je uit,
          hij zal een weg voor je banen.
          Luid klinkt een stem in de woestijn:
          Maak de weg van de Heer gereed,
          maak recht zijn paden.
Dit gebeurde toen Johannes de Doper naar de woestijn ging en de mensen opriep zich te laten dopen en tot inkeer te komen, om zo vergeving van zonden te verkrijgen. Alle inwoners van Judea en Jeruzalem stroomden toe en lieten zich door hem dopen in de rivier de Jordaan, terwijl ze hun zonden beleden. Johannes droeg een ruwe mantel van kameelhaar met een leren gordel; hij leefde van sprinkhanen en wilde honing. Hij verkondigde: ‘Na mij komt iemand die meer vermag dan ik; ik ben zelfs niet goed genoeg om me voor hem te bukken en de riemen van zijn sandalen los te maken. Ik heb jullie gedoopt met water, maar hij zal jullie dopen met de heilige Geest.’