Preek van de week

Preek 7^de zondag van Pasen, B

Eerste lezing: Handelingen der apostelen 1, 15-17. 20a. 20c-26

Evangelie: Johannes 17, 11b-19

Hoe moeizaam komt een bestand, of een verbond tot stand. Na de tweede wereldoorlog kregen we de Verenigde Naties, de NATO, de Europese Unie. Telkens weer opnieuw zien we hoe in crisestijden regeringsleiders hun bondgenootschappen vergeten en een eigen koers proberen te gaan. Hoe minder eenheid, hoe meer wanorde, des te groter is de kans dat het kwaad mensen uiteen drijft. Maandelijks krijgen we hier van beelden over de televisie, of krijgen we het te horen in interviews. Het zijn alleen de leiders die er garen bij spinnen.

In een wereld waarin de eenheid zo broos blijkt te zijn, klinkt het gebed van Jezus van vandaag in het geheel niet onlogisch. Jezus bidt dat zijn volgelingen toch één mogen zijn, één van hart, één van geest en één in de Vader.

Het is een gebed dat Jezus bidt vlak voordat Hij zal sterven. Jezus kent zijn toekomst, maar ook die van de leerlingen. Al tijdens Jezus’ leven was er geregeld onenigheid onder de leerlingen. Wie de grootste was, wie op de eerste plaats kwam, wie het meest geliefd was. Het was Jezus ook niet gelukt om Judas bij de groep te houden, uiteindelijk heeft deze zich geheel losgemaakt van de apostelenschaar rondom Jezus.
Ook de overige leerlingen lieten Jezus in de steek toen het te heet werd onder hun voeten. Op de olijfberg vluchtten ze weg, Jezus verraden door Petrus.
Hier is bidden om één zijn werkelijk de eerste prioriteit.

Hoe staat het met ons. Zo rustig zittend in de bank kunnen we de Bijbelverhalen laten passeren. Maar waar herkennen wij onszelf? Hoe zit het met de inzet voor ons vrijwilligerswerk? Zoeken we daarin samen de eenheid, of zoekt ieder zijn eigen weg, zijn eigen belang?

In het boek Handelingen lezen we dat de apostelenschaar werd aangevuld. Het liefdeswerk moet doorgaan, de opdracht van Jezus moet worden vervuld, wat de persoonlijke aandachtsvelden ook zijn.

Ook wij worden uitgenodigd het liefdeswerk van Jezus voort te zetten. Dit kunnen wij alleen als ook wij in onze gemeenschap steeds weer opnieuw mensen welkom heten en uitnodigen met ons te werken aan de wereld van de Heer. Alleen samen kunnen wij in saamhorigheid standhouden, maar daarvoor moeten we wel één willen worden. Laten we bidden…

Amen.

De figuren zijn rudimentaire menselijke gestalten. Het gaat klaarblijkelijk niet om ieders eigen schoonheid of identiteit. De nadruk ligt op de onderlinge verbondenheid, schouder aan schouder, geworteld in hetzelfde, ene middelpunt: Jezus Christus, en op het opvallende overwinningsgebaar van de omhoog gestoken verbonden handen van de middelste twee. Het gaat om de saamhorigheid, de eenheid.

Edel metaal moet net zo lang in vuur worden geloogd en gelouterd totdat alle slakken en andere ongerechtigheden verwijderd zijn. Het is alsof de mensenfiguurtjes dat proces zojuist hebben doorgemaakt en er als nieuw uit omhoog rijzen. Dit past bij Jezus’ gebed om eenheid: ‘Heilige Vader, bewaar in Uw Naam hen die Gij mij gegeven hebt, opdat zij één mogen zijn, zoals Wij. Ik bid niet dat Gij hen uit de wereld wegneemt, maar dat Gij hen bewaart voor het kwaad.’

Handelingen 1, 15-17. 20a. 20c-26

Judas’ opvolger aangewezen
In die dagen stond Petrus op te midden van de broeders - er was een groep bijeen van ongeveer honderdtwintig personen - en hij zei:
‘Broeders! Het Schriftwoord moest in vervulling gaan, dat de heilige Geest bij monde van David tevoren heeft gesproken met het oog op Judas, de gids van hen die Jezus arresteerden. Immers, hij werd tot onze kring gerekend en had deel aan onze taak.
Want in het Boek van de Psalmen staat geschreven
Iemand anders moet zijn ambt overnemen. Daarom moet er van de mannen die steeds met ons zijn opgetrokken, al die tijd dat de Heer Jezus onder ons verkeerde, vanaf het begin, vanaf de doop van Johannes, tot de dag waarop Hij van ons is weggenomen, van hen dus moet er één samen met ons getuige worden van zijn opstanding.’ Ze stelden er twee voor: Jozef Barsabbas, bijgenaamd Justus, en Mattias. Ze spraken dit gebed uit: ‘Heer, U die het hart van alle mensen kent, wijs aan wie van deze twee U hebt uitgekozen om in ons apostolisch werk de plaats in te nemen die Judas heeft verlaten om zijn eigen weg te gaan.’ Daarop lieten ze hen loten, en het lot viel op Mattias, en zo werd hij aan de elf apostelen toegevoegd.

Johannes 17, 11b-19

Afscheidsgebed van Jezus
Heilige Vader, bewaar hen in uw naam, die U Mij hebt toevertrouwd, opdat ze één mogen zijn zoals Wij. Zolang Ik bij hen was, was het mijn taak hen te bewaren in uw naam, die naam die U Mij hebt toevertrouwd; Ik heb over hen gewaakt, en geen van hen is verloren gegaan, behalve degene die verloren moest gaan, opdat de Schrift in vervulling zou gaan. Nu kom Ik naar U toe, maar terwijl Ik nog in de wereld ben, zeg Ik dit alles opdat ze volkomen vervuld mogen zijn van mijn vreugde. Ik heb hun uw woord doorgegeven, en de wereld is hen gaan haten, want ze zijn niet van de wereld, zoals Ik niet van de wereld ben. Ik vraag U niet hen uit de wereld weg te nemen, maar hen te behoeden voor de macht van het kwaad. Zij zijn niet van de wereld, zoals Ik niet van de wereld ben. Maak hen toegewijd aan U in de waarheid; uw woord is waarheid. Zoals U Mij naar de wereld hebt gezonden, zo heb Ik hen naar de wereld gezonden, en voor hen wijd Ik mijzelf toe aan U, opdat ook zij U toegewijd zullen zijn in de waarheid.