Preek van de week

Preek 3^de zondag van Pasen, B

Eerste lezing: Handelingen der apostelen 3, 13-15. 17-19

Evangelie: Lucas 24,35-48

De schriftlezingen van dit weekend laten ons nog even voortleven in de sfeer van Pasen. Het is een sfeer waarin verwondering, ongeloof, verdriet en blijdschap elkaar afwisselen. Een sfeer waarin kwetsbare woorden als 'bekering', 'zonde', maar ook woorden als 'bevrijding' en 'vrede' klinken. Eerst als een kreet van verrassing, dan als een uitdaging en een opdracht. En Jezus zelf is daarvan de levende getuige.

In de eerste lezing verkondigt Petrus dan ook vol overtuigingskracht dat de Heer leeft: "De God van onze vaderen heeft zijn dienaar Jezus verheerlijkt". En in het evangelie verschijnt Jezus in levende lijve aan de leerlingen. Hij is niet een of andere schimmige figuur, Hij wil tastbaar aanwezig zijn in ons midden als de blijvende bron van vrede en gerechtigheid. Geloofsverhalen vragen er om goed verstaan te worden.

Maar de Schrift is ook heel duidelijk dat de Heer alleen maar aanwezig kan zijn waar mensen tot leerling worden en zijn woorden handen en voeten geven.
Ja, als wij de levenskracht van de verrezen Heer goed in beeld willen krijgen, dan gaat het erom of wijzelf als herboren mensen in het leven staan. Dan gaat het erom of wijzelf tot bekering en bevrijding in staat zijn. Dan gaat het er om of wij vanuit onze maatschappelijke positie daadwerkelijk vuile handen durven te maken voor mensen die tussen de wal en het schip vallen. Dan gaat het erom of wij de oproep verstaan om daadwerkelijk Gemeente van Christus te zijn, waar ruimte is voor God om zijn koninkrijk te vestigen.

Ik weet dat dit grote woorden zijn. Maar in feite betekent dit: Waar sta ik voor? Waar staan wij voor als parochie? Dat zijn de vragen die de liturgie ons na Pasen voor houdt.

Ik houd er niet zo van om mensen, parochies of organisaties de maat te nemen. Het is me wat te gemakkelijk om te zeggen: de parochie schiet tekort want er zijn geen jongeren in de kerk. Of: de katholieke scholen verdienen dat predicaat niet, want wat doen ze nog aan katholiek onderwijs? Zo kun je natuurlijk nog heel veel noemen als je kijkt naar het verleden en met de rug gaat staan naar de toekomst. Je kunt ook kijken naar wat je ziet aan goede ontwikkelingen.
Ieder die een beetje thuis is in onze wereld kan naast alle negatieve verhalen ook heel andere verhalen vertellen. En gelukkig maar, want hoe zouden wij goede vrijdag kunnen vieren als daar geen Pasen op volgt.

Ik noemde in het begin woorden als "Bekering", "Zonde", "Bevrijding" en "Vrede". Deze woorden klinken vandaag in de schriftlezingen. Woorden die steeds minder worden verstaan. Ik zou er nog veel meer kunnen noemen. Het zijn kwetsbare woorden, omdat ze te maken hebben met onze binnenkant. En daar laat je niet zomaar iedereen toe, want je bent wel zelf in het geding.
Voor mij gaat het precies daar om wanneer ik zeg dat Jezus geen schimmige figuur is, maar een levende werkelijkheid. Hij krijgt handen en voeten, wanneer wij durven instaan voor die kwetsbare woorden.

De paastijd nodigt ons uit om als herboren mensen te leven. Dat zijn mensen die ergens voor staan en die vanuit hun bewogenheid samen kerk van Jezus Christus willen zijn. Soms moet je dan met pijn in het hart moeten constateren dat mensen onverzoenlijk tegenover elkaar staan of dat je eigen daden soms schril afsteken tegen je idealen. Maar het kan ook gebeuren dat mensen elkaar de hand reiken en elkaar hooghouden, of elkaar meedragen in moeilijke dagen. Het kan ook zijn dat je zelf als herboren mens boven jezelf uitgroeit.

Bezielde, herboren mensen, ik kom ze gelukkig dikwijls tegen. En hun verhalen zijn Paas verhalen. We moeten ze elkaar maar vaak vertellen. Je wordt er een nieuwe mens van.

Amen.

Handelingen 3, 13-15. 17-19

Toespraak van Petrus
De God van Abraham en de God van Isaak en de God van Jakob, de God van onze vaderen, heeft zijn knecht verheerlijkt, Jezus, die u hebt uitgeleverd en voor Pilatus hebt verloochend, toen die Hem wilde vrijlaten. U hebt de heilige en rechtvaardige verloochend, en verzocht om de vrijlating van een moordenaar. De leidsman ten leven hebt u ter dood gebracht, maar God heeft Hem opgewekt uit de doden; daarvan zijn wij getuigen.
Welnu, broeders, ik weet dat u in onwetendheid hebt gehandeld, net als uw leiders. Zo heeft God in vervulling laten gaan wat Hij bij monde van alle profeten tevoren had aangekondigd, namelijk dat zijn Messias zou lijden. Kom daarom tot inkeer en bekeer u, opdat uw zonden worden uitgewist.

Lucas 24,35-48

Verschijning aan de elf en hun metgezellen
Toen vertelden zij wat er onderweg was gebeurd en hoe ze Hem hadden herkend bij het breken van het brood. Terwijl zij dit aan het vertellen waren, stond Hij opeens in hun midden. ‘Vrede!’ zei Hij tegen hen. In hun opwinding en hun schrik dachten ze dat ze een geest zagen. ‘Waarom zijn jullie zo in de war?’ vroeg Hij. ‘Waarom die twijfel in je hart? Bekijk mijn handen en mijn voeten maar, Ik ben het zelf. Betast Me en je zult het zien. Een geest heeft immers vlees noch been, zoals jullie zien dat Ik heb.’ Nadat Hij dat gezegd had, liet Hij hun zijn handen en voeten zien. Omdat ze het van blijdschap nog niet konden geloven, en verbaasd waren, vroeg Hij hun: ‘Hebben jullie hier iets te eten?’ Ze gaven Hem een stukje gebakken vis. Hij nam het aan en at het op waar ze bij waren. Hij zei: ‘Dit is wat Ik jullie heb gezegd toen Ik nog bij jullie was: alles wat er in de Wet van Mozes en bij de Profeten en in de Psalmen over Mij geschreven staat, moet in vervulling gaan.’ Toen opende Hij hun verstand om de Schriften te begrijpen. Hij zei: ‘Er staat geschreven dat de Messias zou lijden en op de derde dag uit de doden zou opstaan, en dat in zijn naam de bekering zou worden verkondigd aan alle volken, tot vergeving van zonden. Jullie zullen hiervan getuigen, te beginnen in Jeruzalem.